Kościół w Okoninie wzniesiono na początku XIV w. W czasie wojen ze Szwecją latach 1626-1629 zostaje zniszczony . Odbudowano go 1640 r. Dzieje się to za sprawą starosty pokrzywieńskiego Jana Działyńskiego. Z tego okresu pochodzi obecny jego wygląd. Do północnej ściany w jej części wschodniej przylega wieża. We wnętrzu kościoła zachowane polichromie z różnych okresów. Najstarsze gotyckie z 4 ćwierci XIV wieku znajdują się na ścianach wschodniej, północnej i południowej. Ściana zachodnia pokryta jest freskami z XV wieku. W górnej części tej ściany i w ościeżach tabernakulum malowidła z pierwszej połowy XVI wieku. Na ścianach można dostrzec polichromie manierystyczne stanowiące motywy okuciowe i groteskowe oraz malowidła barokowe. Do najciekawszych zabytków wyposażenia kościoła zaliczyć można pochodząca ze średniowiecza granitową kropielnicę, późnorenesansowy ołtarz główny oraz manierystyczną ambonę. Na wieży kościelnej dzwon z 1641 roku oraz sygnaturka z 1657 roku. Z Okoniem wiąże się również historia zakopanych przedmiotów kultu religijnego w czasie II wojny światowej i do dnia dzisiejszego nieodnalezionych. Były to zakopane jesienią 1940 r.: 1 gotycka monstrancja, 3 puszki, 2 kielichy mszalne, 1 patera. Kościół w Okoninie do niedawna skrywał w sobie jeszcze jedną tajemnicę – obraz ukryty w ołtarzu bocznym (znajdującym się po lewej stronie stojąc twarzą w stron prezbiterium). W trakcie renowacji ołtarza konserwatorzy odkryli malowidło Chrystusa w Ogrójcu. Jego „ukrycie” wiąże się z powstaniem ołtarza w początku XVIII wieku. W trakcie prac nad nim rzemieślnicy pocięli na trzy części predellę z wizerunkiem Chrystusa. W ten sposób dodając jeszcze jedną część uzyskali ramę do obrazu Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Deski z predelli zostały odwrócone i pokryte ornamentem. Fakt ten odkryto w czasie renowacji. Obraz został ponownie sklejony i poddany konserwacji i po wielu latach można go podziwiać w świątyni.